|
|
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina loggy.nl Home Weblog maken RSS Feed Abonneren! Nek operatie van Mounir Na een jaar intensieve onderzoeken in het ziekenhuis bleek dat ik een stenose heb die mijn alle nekwervels blokkeert en de zenuwen van mijn armen aantasten. Hierdoor heb ik vreselijk veel pijn aan mijn nek en mijn rechterarm. Ook zijn de spieren van mijn arm en schouder verlamd. Gedurende het begin van mijn ziekte had ik vreselijk veel pijn en heb ik veel pijnstillers moeten gebruiken o.a. morfine. Ik gebruikte per dag de hoogste dosis morfine die een volwassen mag hebben (900 milligram) in combinatie met Panadol (een zware paracatemol) om de pijn te verzachten. Dit begon met een dubbele nekhernia en ik heb mijn uiterste best gedaan om voor een spoedig herstel te zorgen. Ik heb contact opgenomen met mijn verschillende fysiotherapeuten en manueel artsen die mij hebben door verwezen naar de neurochirurgie doorverwezen naar een manueel therapeut op de Keizersgracht in Amsterdam (Ruud Klein). Ruud Klein kon door de ernst van de hernia niet veel doen met zijn eigen manueel therapiebehandeling en heeft me dagelijks op een zgn. tractie-apparaat gezet. Dit apparaat wordt op het hoofd aangesloten en trekt het hoofd 20 minuten lang om te zorgen dat de nekwervels uit elkaar getrokken worden zodat de druk minder wordt op de aangetaste zenuwen. Dit heb ik een maand lang dagelijks moeten doen. Sinds het begin van de hernia is mijn rechterarm verlamd en de spierfunctie van mijn rechterschouder is grotendeels weggevallen. De blokkade in mijn nek werd stap voor stap wel minder door het tractie-apparaat. Omdat ik problemen heb om mijn arm boven mijn hoofd te tillen, voor mijn lichaam langs te grijpen en mijn arm achter mijn rug te bewegen, bestond het risico dat ik een chronisch probleem krijg met de bewegingsruimte van mijn schouder. De fysiotherapeut, de manueel therapeut en de neuroloog waren erg bang dat ik een frozen shoulder krijg. Een frozen shoulder is een zodanige ontsteking van het weefsels rondom het schoudergewricht, dat bewegingen nauwelijks mogelijk zijn waardoor het gewricht langere tijd niet goed kan gebruikt worden. Dit resulteert in een chronisch ontstoken en geïrriteerd gewrichtskapsel en chronische bewegingsverlies in de schouder. Dit kon heel makkelijk ontstaan als ik mijn armspieren lange tijd niet gebruik. Om dit te voorkomen moest ik, naast de manueel therapie , ook nog twee keer per week een fysiotherapiebehandeling ondergaan voor de behandeling van de spieren rondom de nek en schouder. Dit allemaal om het ontstaan van een frozen shoulder te voorkomen. Omdat de manueel therapeut en de fysiotherapeut weinig verbetering zagen in mijn herstelproces hebben ze mij met spoed doorgestuurd naar een neuroloog . Deze neuroloog heeft met spoed een MRI-scan aangevraagd en een EMG-onderzoek (spierfunctie-onderzoek). Tijdens het les geven heb ik veel pijn maar onze klanten merken daar niks van want ik laat niks blijken. Na de uitslagen van de MRI-scan en het EMG-onderzoek heb ik een gesprek met de neuroloog gehad die mij duidelijk maakte dat ik een fikse dubbele nekhernia heb, dat ik vreselijk moet oppassen en dat het heel lang kan duren voordat ik volledig hersteld ben. De uitslagen van de EMG waren erg zorgwekkend omdat mijn armspieren weinig prikkeling krijgen doordat de zenuwen geblokkeerd waren. Hij vertelde me ook dat mijn schouderverlamming een jaar tot anderhalf jaar kan duren. Ondertussen was ik (ondanks mijn pijn en verlamming) toch met een arm les gaan geven en gebruikte ik nog steeds morfine. Door de morfine en de rest van die medicijnen die ik gebruikte, was mijn maag erg overbelast en verzwakt waardoor ik een nare voedselvergiftiging heb gekregen. Ik was toen eigenlijk ziek maar heb mijn krachten verzameld en niet afgezegd en gewoon les gegeven omdat je dat graag wilde en om de kosten van een invaller te voorkomen. Door de voedselvergiftiging kon ik niks binnenhouden waardoor mijn weerstand was aangetast en vlak daarna kreeg ik daardoor een nare ontsteking in mijn rechterknie. Na een week thuis met een dikke knie stond ik, met die dikke knie, toch weer in de sportschool les te geven. Ik heb toen de inhoud van mijn lessen gedeeltelijk aangepast en heb de lift van Sports World moeten gebruiken om naar de sportzalen te gaan. Nu, een maand later, is mijn knie nog steeds dik omdat ik toen niet genoeg rust heb genomen. Toen ik ziek was, heb ik mijn coördinatietaken telefonisch en online volledig uitgevoerd. Een paar weken nadat ik, begin juni, weer met werken was begonnen, heb ik gemerkt dat ik behoorlijk last had van de morfine (morfine veroorzaakt bij langdurig gebruik concentratieproblemen en duizeligheid). Ik heb toen mijn collega’s gevraagd om mij te helpen met het zoeken naar invallers voor hun vakanties. Zoals je hebt gemerkt gaat dat soms mis. Tijdens ons gesprek hierover, waar Jibbe ook bij aanwezig was, heb je duidelijk gezien hoe emotioneel ingestort ik was. Aan de ene kant voelde ik me machteloos door mijn ziekte en beperkingen, aan de andere kant vond ik het ontzettend jammer dat Jibbe en jij totaal geen begrip en belangstelling voor mijn ziekte mijn herstel toonden. Nu, eind augustus, ben ik nog steeds verlamd aan mijn rechterarm. Gisteren ben ik bij de neuroloog geweest en die blijft er op hameren dat ik mijn lichaam niet mag overbelasten. Omdat ik graag snel wil herstellen heb ik hem nadrukkelijk gevraagd om mij naar een andere neuroloog te sturen voor een second opninion. Op 7 oktober a.s heeft hij een afspraak voor mij gemaakt bij Dr. A. Keyser bij de Boerhave kliniek. Ik vond dat te laat en ben via via naar andere oplossingen gaan zoeken. Zodoende kwam ik terecht bij het Waterland Ziekenhuis in Purmerend. Ik heb contact gezocht met een hele goede neuroloog die in deze ziekenhuis werkt, mevrouw (D.G. Hoeksema). Om het proces te bespoedigen heb ik op eigen kosten een kopie van de MRI-scan bij het OLVG aangevraagd en aan deze neurologe overhandigd. Mevrouw D.Hoeksema wil mijn MRI-scan graag verder onderzoeken, samen met een neurochirurg, dr. W.F. Tan die in het AMC in Alkmaar werkt. Ik hoop zo spoedig mogelijk van haar te horen. Zoals je ziet ga ik tot het uiterste om alle onderzoeken (en daarmee mijn herstel!) te bespoedigen zodat ik snel een oplossing voor mijn ziekte kan vinden en de kosten van mijn salaris te drukken. We praten nu dan eigenlijk alleen over de twee uur van zondagmiddag want inmiddels werk ik verder al mijn uren. Ik doe mijn uiterste best om te blijven functioneren ondanks mijn ziekte en de pijn. Ik vind het ontzettend jammer dat je mij ieder keer zo onder druk zet en me tot het uiterste van mijn krachten pusht, dit is niet bevorderlijk voor mijn herstel. Het is heel vervelend dat de sportschool niet is verzekerd tegen mijn ziekteverzuim. Als het aan de neuroloog, de fysiotherapeut en de manueel therapeut ligt, mag ik nog niet eens de helft werken van de uren die ik op dit moment werk. Ik merk dat ik door deze onderdrukking ontzettend gestrest raak en daardoor ben ik heel bang dat mijn klachten gaan toenemen waardoor ik weer lange tijd ziek word. Ik ben van 20 april tot eind juni ziek geweest, dat is in totaal 1 maand en 10 dagen. Sports World heeft alleen de ‘schade’ van mijn lesuren want de rest van mijn taken heb ik gewoon uitgevoerd. Ik heb in The Garden Gym ruim 15 jaar les gegeven en een grote klanten-fanclub opgebouwd. |